Recenzja
Polował Predator razy kilka
Przemysław Pawełek recenzuje PredatorMożna by rzec, że trafiła kosa na kamień, bo za nową adaptację przygód kosmicznego łowcy wziął się Shane Black – filmowiec z naprawdę solidnym doświadczeniem. Jako reżyser zrealizował dotąd zaledwie trzy filmy i każdy z nich jest co najmniej solidny. Black ma też na koncie liczne scenariusze do kina sensacyjnego, z serią „Zabójcza broń” na czele. No i występował w pierwszym „Predatorze” jako aktor.
„Predatora” w wersji Blacka wpisuje się w wypracowaną dekady temu formułę tego filmowca. Jako autor wyspecjalizował się on kinie akcji mocno eksponującym zróżnicowanych bohaterów z krwi i kości. Podobnie jest i tutaj. Kosmita w trakcie swojego polowania krzyżuje ścieżkę z amerykańskim komandosem. W efekcie kolejnych zwrotów akcji nasz główny bohater, snajper z Rangersów, stwarza improwizowany oddział złożony z ekipy wojskowych wyrzutków z żółtymi papierami. Rozpoczyna się polowanie, tylko trudno stwierdzić, kto tu jest nadrzędnym łowcą – wojskowe świry, rządowi agenci, Predator, czy nad-Predator, który także włącza się do gry.
Film Blacka ma swój charakter, tylko że jest to dość problematyczna specyfika. Tworząc konfrontację, reżyser nie szczypie się z przemocą, ale też całość doprawił sporą dawką czarnego humoru i typowych dla niego mięsistych dialogów. Dla konserwatywnych fanów filmowi jest pewnie zbyt blisko do pastiszu czy parodii. Ja przez większość czasu bawiłem się doskonale, zwłaszcza w środkowej fazie filmu, gdy obserwujemy działania dość wyjątkowej wersji Parszywej Dwunastki z PTSD. Nawet dla mnie jednak problematyczna jest ostatnia faza filmu, gdy dochodzi do faktycznej konfrontacji z łowcą z kosmosu, której najzwyczajniej brak napięcia.
Napięcie jest zresztą chyba tutaj najważniejszym nieobecnym. To niedopowiedzenie, kim jest wróg, tworzyło w dużym stopniu atmosferę pierwszej części cyklu. Także kontynuacja bazowała na niesymetrycznej rozgrywce policjanta z niewidzialnym kosmitą w betonowej dżungli. Shane Black wyłamuje się z tradycji – pokazuje Predatora już w pierwszych minutach filmu, by potem skierować swoje dzieło w czysto rozrywkową stronę, kiwającą się między jatką a żarcikami. Rozumiem zawód ortodoksów, ja przez większość czasu bawiłem się jednak całkiem dobrze.
Autor recenzji jest pracownikiem Polskiego Radia.
Opublikowano:
Predator
Scenariusz: Shane Black, Fred Dekker
Premiera: Wrzesień 2018
Wydawnictwo: Imperial - Cinepix
Reżyser: Shane Black
Premiera: Wrzesień 2018
Wydawnictwo: Imperial - Cinepix
ZAPOWIEDŹ
WASZA OCENA
Brak głosów...
Galerie
Komentarze
-Jeszcze nie ma komentarzy-