Komiks

wkp - 06:07 17-08-2022

MORDERSTWO W GORĄCYCH ŹRÓDŁACH



No i w końcu jest, kolejny tomik serii, która jest jak jedno wielkie pomieszanie z poplątaniem wszystkiego, co stanowi kategorię opowieści z dreszczykiem. Horror? Kryminał? Thriller? Sensacja? Wszystko tu jest, podlane komediowym sosem, dawką lesbijskiej erotyki i – może to dziwić, a może nie – uroku i zmiksowane w coś, co pochłania się z wielką przyjemnością.



Gdy morderca wykańcza kolejnych członków rodziny, do której należy hotel z gorącymi źródłami, akcja coraz bardziej zbliża się do wielkiego finału. W tej scenerii trwa śledztwo, a Hinako, Chiyo i Narumi odkrywają związek z sektą „Virginal Rose”… Czyżby przeszłość wracała? I co przyniesie przyszłość?



Co, jak co, ale thriller i kryminał, gatunki sobie pokrewne, przenikające się często przez zacierającą się granicę między nimi, są najbardziej ograniczonymi i zamkniętymi we własnych ramach typami literatur / komiksu / filmu, jakie istnieją. Dużo jest gatunków hermetycznych, żaden jednak nie jest taki, jak ten. Bo co tu się zmienia? Nazwy miejscowości, nazwiska bohaterów i tyle. Zbrodniarze wciąż są tacy sami, wszystko już odkryto, motywy się powielają, akcja jest wciąż odtwarzana w tej sam sposób – według szablonu i to na każdym właściwie kroku.



Ale jest na to metoda. Nawet kilka. Jedna z nich jest taka, by jak twórca „Murcielago”, wziąć te wszystkie motywy i wrzucić do jednego wora… Właściwie ze wszystkim, co tylko przyjdzie nam do głowy. Bo można, nie ma się co ograniczać, w latach 80. XX wieku kino pokazało nam, że wszystko wolno, byle tylko mieć do tego dystans, humor, by do czytelnika / odbiorcy podjeść jak do kumpla i samemu dobrze się bawić. Nie szukać oryginalności tam, gdzie jej nie ma, bo i po co, lepiej za to skupić się na jak najlepszej rozrywce. I tu autor to właśnie zrobił.



A ten tom po raz kolejny dobrze to pokazuje. Nie jest to kwintesencja serii, a może inaczej, tu kwintesencją jest niemal każdy tom, zawierający w sobie wszystkie składowe, za które cykl kochamy. Jest krwawo, jest nastrojowo, dynamicznie też. Sceny erotyczne są obok tych z urokiem, a zresztą i przeplatają z nimi, bo mamy tu nomen omen momenty łączące to i to. I świetną kreskę też mamy, bo Yoshimurakana serio umie dobrze oddać i kobiece kształty, przesadzone do maksimum, i detale zbrodnie, i mroczne elementy, i tą słodycz aż bijącą po oczach.



Lubicie mocniejsze doznania? Lektury z dreszczykiem? Chcecie przy tym i erotyki, i uroku, a jednocześnie by wszystko to było niegłupie? No to „Murcielago” to rzecz dla Was.