baner

Recenzja

Teoria głupcze!

Karol Sus recenzuje Zeszyty komiksowe #22: Komiks. Teoria
8/10
Teoria głupcze!
8/10
W roku 2016 ukazało się nadzwyczaj dużo książek poświęconych historii i teorii komiksu. Część z nich odbiła się w komiksowie sporym echem, tak jak „Narracja w powieści graficznej” dr Kamili Tuszyńskiej wydana przez Wydawnictwo Naukowe PWN, „Powieści graficzne. Leksykon” pod redakcją Jakuba Sebastiana Konefała wydane przez Timof i cisi wspólnicy, czy „Jerzy Wróblewski okiem współczesnych artystów komiksowych” Macieja Jasińskiego wydane przez Ongrys (druga publikacja poświęcona temu artyście w ciągu zaledwie dwóch lat). Swoją cegiełkę w badaniach nad komiksem dołożył też Instytut Kultury Popularnej, który tylko w 2016 roku wydał trzy poświęcone temu zagadnieniu książki, dwa numery „Zeszytów Komiksowych” oraz wznowił pięć numerów tego periodyku. Imponujący wynik.

O ile trudno zakładać, że wydawnictwa utrzymają tempo wydawania książek poświęconych komiksowi na tym samym, wysokim poziomie, o tyle jest jedna publikacja, która na stałe wpisała się w nurt badań nad opowieściami obrazkowymi i od paru już ładnych lat regularnie pozwala cieszyć się debatą na wysokim poziomie. Mowa oczywiście o wspomnianych wyżej „Zeszytach Komiksowych”, których 22. numer ukazał się jesienią ubiegłego roku i został poświęcony teorii komiksu.

Redaktorzy czasopisma słusznie zwracają uwagę na ograniczony dostęp do najnowszych (a nawet starszych) zagranicznych publikacji dotyczących badania komiksu. Niewielki objętościowo numer „Zeszytów Komiksowych”, raptem 120 stron, oczywiście nie jest w stanie tej luki wypełnić, ale czyni pewne kroki w tym kierunku. Tym razem bowiem, numer zdominowany jest przez autorów zagranicznych, których to fragmenty książek zostały tu przetłumaczone. W ten sposób czytelnicy mogą poznać historię europejskich pasków komiksowych autorstwa Davida Kunzle, prześledzić rozwój jednoplanszowych gagów w tekście Roberta C. Harveya czy przeczytać o amerykańskim komiksie kobiecym, o którym pisze Paul Williams. Podobnie jak w poprzednim numerze ogrom pracy wykonał Tomasz Żaglewski, który tym razem przeprowadził dwa ciekawe wywiady z teoretykami komiksu, Bartem Beatym (którego książka „Komiks kontra sztuka” ukazała się także w Polsce) oraz Nickiem Sousanisem (którego doktorską pracę komiksową, narysowaną pod okiem Barta Beaty'ego wyda Wydawnictwo Komiksowe). Polski przyczynek do teorii komiksu zapewnił Wojciech Birek w intrygującym, choć na pozór mało znaczącym, tekście poświęconym wielokropkowi w komiksie.

W numerze jak zwykle znalazło się miejsce dla krótkich komiksów przygotowanych specjalnie z myślą o temacie przewodnim. Najistotniejszy wydaje się być fragment „Reinventing Comics” Scotta McClouda, którego prawdopodobnie możemy się w niedalekiej przyszłości spodziewać na polskim rynku. Mikołaj Tkacz i Michał Rzecznik za to ujęli teorię komiksu w krótkie, prześmiewcze formy, które pozwalają na poważny temat spojrzeć z dystansu. Minimalistyczne i inteligentne komiksy doskonale spełniają swoją rolę, stanowiąc miłą odskocznię od wymagających artykułów.

Nie da się chyba dziś dyskutować o polskich badaniach nad komiksem z pominięciem „Zeszytów Komiksowych”, które stanowią ważną część rozmów na ten temat. W chwili gdy piszę te słowa znana jest już tematyka dwóch kolejnych numerów (które ukażą się odpowiednio na Komiksowej Warszawie w maju i Międzynarodowym Festiwalu Gier i Komiksów w Łodzi we wrześniu). Tym razem periodyk poświęcony będzie relacjom obrazu i tekstu (numer 23) oraz nowemu pokoleniu polskich twórców komiksu (numer 24).

Opublikowano:



Zeszyty komiksowe #22: Komiks. Teoria
WASZA OCENA
Brak głosów...
TWOJA OCENA
Zagłosuj!

Komentarze

-Jeszcze nie ma komentarzy-