NEWS
- Recenzje
Dominik Szcześniak kolejny raz wskrzesił „Ziniola”. Chwała mu za to. Tym razem jest to niewielki zbiorek wyłącznie komiksów, z których większość stanowią te napisane przez Szcześniaka. Ten, już 52., numer „Ziniola” (numeracja przyprawia o zawrót głowy i dezorientuje), pokazuje, jak utalentowanym rysownikiem jest Grzegorz Pawlak. Tradycyjnie dobrze wypadają Nikodem Cabała i Hubert Ronek. Zawodzi zaś Marcin Rustecki, bo jego brudny i ekspresyjny styl sprawia, że w wielu miejscach komiks jest nieczytelny wizualnie. Generalnie jednak czytelnik dostaje przyjemną i różnorodną, choć nieporywającą, antologię polskich komiksów.
Łukasz Chmielewski recenzuje antologię "Ziniol 52".
Ziniol 52
Dominik Szcześniak kolejny raz wskrzesił „Ziniola”. Chwała mu za to. Tym razem jest to niewielki zbiorek wyłącznie komiksów, z których większość stanowią te napisane przez Szcześniaka. Ten, już 52., numer „Ziniola” (numeracja przyprawia o zawrót głowy i dezorientuje), pokazuje, jak utalentowanym rysownikiem jest Grzegorz Pawlak. Tradycyjnie dobrze wypadają Nikodem Cabała i Hubert Ronek. Zawodzi zaś Marcin Rustecki, bo jego brudny i ekspresyjny styl sprawia, że w wielu miejscach komiks jest nieczytelny wizualnie. Generalnie jednak czytelnik dostaje przyjemną i różnorodną, choć nieporywającą, antologię polskich komiksów. Łukasz Chmielewski recenzuje antologię "Ziniol 52".
Komentarze
Możliwość komentowania tego tekstu jest wyłączona