Dziewczyna do wynajęcia #17 ---- :: Sprawdź komentowany komiks.

[wkp]

DZIEWCZYNY I CHŁOPAK

Kolejny tomik „Dziewczyny do wynajęcia” fabularnie pokrywa się z anime na jego podstawie, którego trzeci sezon możemy już od kilku tygodniu oglądać. O zbieżnościach i rozbieżnościach mówić nie będę, bo to nie miejsce, skupiam się na wersji komiksowej, a ta świetna jest. bohater wkurzający, ale ogół rozrywki naprawdę na poziomie, z emocjami, z humorem i fajnym feelingiem, za który cenię sobie tę serię.

Kazuya ma randkę. Z Ruką. Urodzinową randkę. No i jeszcze, jakby tego było mało, ma u dziewczyny dług, który musi spłacić, a spłaci spełniając jedno jej życzenie. Tym zaś okazuje się wypada na basen i… No właśnie, ma dotknąć jej ciała! Jak tu się oprzeć? Jak tu się nie opierać, kiedy jednak kocha się inną? I co jeszcze się wydarzy, bo przecież to dopiero początek!

Dużo było w mangach poczciwych zboczeńców. Taki typ bohatera to shounenowa tradycja. Ale byli poczciwcy, których się lubiło, i byli tacy, których lubić się nie da. No i bohater „Dziewczyny do wynajęcia” należy do tej drugiej kategorii. Wiadomo, życiowy jest, nigdy mu się nie dogodzi, nie docenia tego, co ma, gna za tym, co gonienia wydaje się nie warte, a jednocześnie i tak ciągle myśli o jednym. Wiadomo, chłopak w pewnym wieku, ale zawsze tacy mnie wkurzali no i on nie jest wyjątkiem. Czasem ciężko go zrozumieć, czasem zrozumieć łatwo, czasem, wzbudza sympatię, częściej drażni, no ale ja wcale nie uważam tego, za minus tej mangi. Wręcz przeciwnie, dodaje to tej komedii romantycznej, która przecież z założenia już realizmu nie posiada, właśnie trochę tego realizmu.

A reszta? No reszta to romantyczna bajka z nutą erotyki, odrobiną wzruszeń, porcją szkolnego życia, solidną szczyptą haremowych opowiastek. I tak to sobie leci. Z opisu zresztą widzicie, co i jak, jest ten nasz bohater, jest wianuszek dziewczyn, które do niego wzdychają, a on sobie wzdycha do innej, której zresztą jest coraz mniej obojętny, ale z drugiej strony to ta dziewczyna sporo powodów ma by za nim nie przepadać. I tak się plącze to wszystkie już siedemnasty tom i plątać się będzie nadal, ale świetnie się to czyta, wciąga, bawi i ogólnie bardzo dobrze wypada. Fajne wątki z mocną erotyczną nutą z jedną dziewczyną, z druga fajne acz z emocjami, to jeszcze z sąsiadką komediowo, na granicy absurdu, i jeszcze z czwartą, tak uroczo i słodko wręcz. No takich romantycznych historii dla chłopaków chciałoby się więcej.

A szczególnie tak rysowanych. Bo „Dziewczyna do wynajęcia” graficznie jest znakomita. I o ile treść o bohater nie każdego kupią, to już wątpię by znalazł się ktoś, kto narzekałby na ilustracje. Całkiem realistyczne, dopracowane, nastrojowe, z masą detali i ze świetnym klimatem. Znakomite użycie czerni, rastrów i ekspresji dopełnia całości, a fajne wydanie, tradycyjne, ale to zawsze cieszy. Dlatego niezmiennie polecam, bo fajne jest i tyle.