Starszy pan i kot #03 ---- :: Sprawdź komentowany komiks.

[wkp]

STAROŚĆ Z KOTEM U BOKU

Chyba nie ma osoby, która przeczytałaby tomik tej serii i nie wzruszyła się, nie rozczuliła albo urzekł i zauroczył. „Starszy pan i kot” to bowiem manga nastawiona na wywoływanie w nas emocji. Ale w sposób jakże naturalny, niewymuszony i bardzo przyjemny. I przez to stanowi jedną z najlepszych mang dla starszych czytelników dostępną obecnie na polskim rynku.

Dalszy ciąg losów Fukumaru i jego „papcia”. Pota zabrać zwierzaka do weterynarza, ale co z tego wyniknie? Do tego w domu zjawiają się goście i… Właśnie, czy tajemnica starszego pana wyjdzie w końcu na jaw? Czy dowiemy się więcej o jego przeszłości i powodach smutku? I, co ważniejsze, jak to wszystko zinterpretuje kot?

„Starszy pan i kot” to na pozór komedia, może nawet pomyłek, o człowieku zmagającym się ze zwierzakiem, którego przygarnia. Ale tak naprawdę to, co oferuje nam ta seria daleko wykracza poza ten schemat. Owszem mamy tu faceta, który kupił sobie kota i owszem pełno tutaj związanych z tym pomyłek, żartów i komicznych sytuacji. Ale to jedynie jedna strona i to wcale nie ta najważniejsza całej opowieści.

Co istotniejsze, to emocje zwiane z tym wszystkim. Niektóre z nich są pozytywne, że tak je ujmę. Rozczulają nas, wywołują śmiech albo uśmiech, chwytają za serce urokiem i słodyczą i bawią. Bawią nieporadnością kota, bawią jego słodką brzydotą, a jednocześnie nie są przy tym tandetne czy kiczowate. Płyną z opowieści jakoś tak naturalnie, prosto, jakby z serca do serca. Ale i do umysłu, zapadając w pamięć.

Ale są też te mniej pozytywne emocje. Dużo tu smutku, dużo tęsknoty, samotności i poczucia straty. Starszy pan kogoś stracił, tęskni, kot ma mu pomóc na ten brak drugiej osoby albo przynajmniej życia w domu. I robi to, ale czytelnik współdzieli uczucia z bohaterem. I coraz bardziej go rozumie, gdy krok po kroku poznajemy kolejne fakty, emocje i wspomnienia. Dużo tu sentymentu, jest też nuta tajemnicy, masa w tym zwyczajności i to tak ujętej, że nawet jeśli nie jesteśmy w wieku i sytuacji starszego pana, identyfikujemy się z nim i jego problemami.

Do tego zachwycająca jest też szata graficzna. Ta manga ujmuje nią tak samo, jak fabułą. Kto jest tu tak brzydki, jak śliczny, humor wyraźny w mimice bohaterów, jak ich smutek. A całość ma nastrój lekkiego, zwiewnego dzieła, w którym jednak zdarzają się mocne, ciężkie momenty atakujące nas z różnych stron.

Po prostu świetna rzecz. Rzecz, którą polecam gorąco. Szczególnie dojrzalszym czytelnikom.