Strona 1 z 1

DC's Young Animal

Post: pt 17.02.2017 22:00
autor: winckler
Uwielbiam ten imprint. Wahałem się, wahałem. Wreszcie wahać się przestałem i uzupełnilem zaleglości jak się dało. Po "Cave Carson has a Cybernetic Eye" #4 ustaliłem też, że nie będę w stanie zarzucić jakiejkolwiek serii (ta, przynam, była moim typem po pierwszych dwóch, trzech odsłonach). Ale teraz już wiem, że chcę towarzyszyć i Cave'owi z nie mniejszym oddaniem niż pozostałym bohaterom tej zarządzanej przez Gerarda Waya kieszonki wielkiego DC.

Świetne jest przede wszystkim to, jak wszystkie te serie (może "Mother Panic" najmniej) pracują na starych historiach, ale nie poprzestają na satysfakcji wynikajacej z międzytekstowego napięcia. Zwłaszcza w przypadku "Shade" ten mechanizm jest łatwy do ukazania, bo mając za punkt odniesienia z jednej strony oryginalną serię Steve'a Ditko, z drugiej "mroczną" opowieść Petera Milligana z czasów początku Vertigo, nowa żeńska wersja wybija sie na niepodległość przez wykorzystanie schematów powieści o dojrzewaniu, "high school movies", obyczajowego thrillera i Spielbergowskiego science-fiction. Narysowane to jest wdzięcznie, opowiedziane lekko, ale gdy pochylic się nad jedną czy drugą planszą, czasu można spedzic w spoób satysfakcjonujący bardzo dużo. I ta opowieść bardzo szybko przestaje być tylko artystowską grą z tradycją (komiksową, literacką, filmową...), ale wykorzystuje ten nadbagaż jako część szaleństwa, ktorym jest dojrzewanie, o którym własciwie cały imprint opowiada. (To w koncu "young animal", z akcentem na młodość własnie). Dlatego ważną postacia u boku Cave'a jest jego córka, dlatego też (jak sądzę) temat samookreślenia jest tak istotny w pierwszej historii "Doom Patrol" (nomen omen: "Brick by Brick"). Serie ustalają, czym są, bohaterowie pewnie długo jeszcze miec pojęcia nie bedą, a dla czytelnika wynika z tego bardzo dużo frajdy.

Ja jestem w niebie. I podzielić się tym chciałem.