Urodzony 14 kwietnia 1954 roku w Hosamie, niewielkiej wiosce w prefekturze Miyago (wyspa Honsiu). Młody Otomo znajdował ucieczkę od prowincjonalnego życia w kinie. Interesowała go zarówno...
Urodzony 14 kwietnia 1954 roku w Hosamie, niewielkiej wiosce w prefekturze Miyago (wyspa Honsiu). Młody Otomo znajdował ucieczkę od prowincjonalnego życia w kinie. Interesowała go zarówno animacja ojczystego kraju jak i fabularna kinematografia USA, a w szczególności takie filmy jak „Easy Rider”. Warto zaznaczyć, że często spędzał długie godziny w pociągach, które zawoziły go do odległych od jego wioski kin.
Jako nastolatek był świadkiem dość burzliwego okresu w historii Japonii. Pod koniec lat 60-tych studenci i robotnicy masowo protestowali przeciwko japońskiemu rządowi, a ich demonstracje przeradzały się w zamieszki. Ten czas chaosu wraz z zamiłowaniem Otomo do filmów z przesłaniem anarchistycznym nieraz inspirował jego komiksową i filmową twórczość.
Po ukończeniu szkoły średniej wyruszył do Tokio, by podjąć pracę związaną z tworzeniem komiksów bądź filmów animowanych. Jego starania docenił w 1973 roku magazyn „Action”, który opublikował na swoich łamach jego mangę „A Gun Report”, bedącą adaptacją powieści Mateo Falcone. W ciągu następnych lat opublikował kilkadziesiąt krótszych i dłuższych komiksów, wśród których warto wymienić anarchistyczny „Boogie Woogie Waltz” oraz „Nippon Sayonara”, który Otomo stworzył po powrocie ze swej podróży poślubnej do Nowego Jorku. Tuż przed swoimi największymi sukcesami tworzył dłuższą mangę „Fireball”, która niestety nie została nigdy dokończona.
Wielką popularność zyskał dzięki mandze „Domu” publikowanej na łamach „Young Magazine” w latach 1980-1982. Pomimo kasowego komiksu (pół miliona sprzedanych egz. wydania zbiorczego), jak i artystycznego sukcesu komiksu, potwierdzonego zdobyciem Grand Prix Award w 1983 roku, najlepsze było dopiero przed nim.
„Akira”. To słowo przemienione zarówno w ponad 2000 stronicową mangę jak i pełnometrażowe anime zdominowało jego pracę zawodową w latach 80-tych oraz zostawiło trwały ślad na jego życiu. Śmiało można też stwierdzić, że zrewolucjonizowała ona zarówno komiks jak i sztukę ambitnego filmu animowanego. To właśnie twórczość Otomo była jednym z głównych powodów zwrócenia przez cały świat oczu na Japońską mangę i anime.
Sukces „Akiry” umożliwił Otomo podjęcie wielu innych wyzwań. Zaowocowało to jego głębszym zaangażowaniem w produkcję filmów, jednakże pomny, iż nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki, nie dał się zaszufladkować jako twórca wyłącznie s-f. Kręcił zarówno filmy fabularne („World Apartament Horror”), jak i kontynuował przygodę z Anime, zajmując się zarówno reżyserią jak i produkcją, czy projektowaniem postaci.
Nie ma jednak róży bez kolców - w latach 90-tych odsunął się od rysowania mangi, tworząc jednak szereg scenariuszy do nich, w tym swą kolejną epopeję „The Legend Of Mother Teresa”. Jego wcześniejsze prace zostały ponownie wznawiane w Japonii, ukazały się także nowe antologie, zarówno własne jak i skupione na danym temacie, tak jak „Batman: Black And White”, do którego Otomo stworzył nowelkę „The Third Mask”.
Dekada ta nie była jednak samym pasmem sukcesów – zaangażowanie przy kilku projektach naraz nie pozwoliło mu na narysowanie „Megalexa”, komiksu, który Jodorowsky napisał specjalnie dla niego. Filmy przy których pracował Otomo zostały docenione przez krytyków jak i jego fanów, jednakże szeroka publiczność nie reagowała już takim entuzjazmem jak przy „Akirze”. Brak zrozumienia dla jego prac widać było zwłaszcza na rynkach angielskojęzycznych, gdzie z jego licznych mang opublikowano prawie wyłącznie „Domu” i fragmenty „The Legend...”. Dużo lepiej na tym tle wypadła Europa i kraje hiszpańsko oraz portugalsko-języczne.
Początek XXI wieku stał dla Otomo pod znakiem filmu, gdzie tradycyjnie zaangażował się w kilka projektów. Najgłośniejszym był oczywiście „Steamboy”, który budżetem i rozległością wizji dorównywał „Akirze”. Powrócił też jako do mangi, jednakże wyłącznie jako scenarzysta „Hipiry” oraz mangowej wersji „Steamboy’a”. W wywiadach udzielanych z okazji premiery jego filmu „Mushishi” (będącego adaptacją mangi) sugerował jednak, że ma zarówno chęć jak i pomysł na narysowanie zupełnie nowego komiksu...
Mangi: (z lat 1973-1981 wyszczególniono tylko najważniejsze utwory)
Gun Report (1973)
Boogie Woogie Waltz (1975)
Sayonara Nippon (1977-1978)
Fireball (1979)
Seijaga Machini Yattekiru (1979)
Kibun Ha Moo Senso (1980-1981)
Apple Paradise (1980-1981)
Domu (1980-1982)
Akira (1982-1990)
Kanojo no Omoide... (1990, znane także jako "Memories")
Legends Of Mother Sara (1990-1996, tylko scenariusz)
World Apartament Horror (1991, tylko scenariusz)
Roujin Z (1991, znane także jako "Zed" tylko scenariusz)
Hipira: The Little Vampire (2002, tylko scenariusz)
Steamboy (2005, tylko scenariusz)
Ani-mangi:
Anime KC Akira 1-5 (1988)
Steamboy 1-2 (2004)
Antologie własnych prac:
Short Peace (1979, zbiór mang z lat 1976-1979)
Highway Star (1979, zbiór mang z lat 1975-1978)
Good Weather (1981, zbiór mang z lat 1974-1980)
Sayonara Nippon (1981, zbiór mang z lat 1977-1980)
Henzeru Tu Gureteru (1981, znany także jako "Hensel Et Gretel", zbiór 21 krótkich parodii dzieł literatury)
Boogie Woogie Waltz (1982, zbiór mang z lat 1974-1976)
Kibun Wa Mou Sensou (1982, tylko rysunki)
Anthology #1: Memories of Her (1990)
Anthology #2: Tokyo Metro Explorer (1996)
Inne antologie:
Sultan Boeitai (1995, historia "Afternoon Dog")
Batman: Black and White #4 (1996, historia „The Third Mask”)
Error Special Edition - Adidas Manga Fever (2002, wydawnictwo z okazji Mistrzostw świata w piłce nożnej)
Artbooki:
Akira World (1988)
Poster & Graphic Akira (1988)
The Continuity of Akira 1-2 (1988)
Akira Mechanix (1988)
Akira Graph Book (1988)
Kaba (1989)
Akira Club (1995)
Memory of Memories (1996)
SteamBoy: Adventure Book (2004)
SteamBoy: Mechanical Book (2004)
SteamBoy: Storyboard (2004)
The Art of SteamBoy (2004)
Anime:
Kôkô Erotopia: Akai seifuku (1979, scenariusz)
Shuffle (1981, scenariusz na podstawie jednej z mang Otomo)
Harmagedon, (1983, Znany także jako Genma Taisen. Projekty postaci)
Neo-Tokyo (1986, znany także jako "Manie Manie - The Labyrinth Tales", zbiór 3 filmów animowanych. Otomo wyreżyserował i napisał scenariusz do “The Order to Stop Construction”.)
Robot Carnival (1987, reżyseria oraz produkcja początku i końca filmu)
Akira (1988, reżyseria, scenariusz, producent wykonawczy)
Roujin Z (1991, scenariusz, projektant mechanizmów)
Memories (1995, Film składa się z 3 części. Otomo wyreżyserował i napisał scenariusz do „Cannon Fodder”, napisał scenariusz do „Stink Bomb”, a na podstawie jednej z jego mang została zrealizowana „Magnetic Rose”. Ponadto Otomo był także producentem wykonawczym całego projektu)
Perfect Blue (1997, konsultant)
Spriggan (1998, producent, projektant)
Gundam: Mission To The Rise (1998, reżyseria, scenariusz, storyboardy, projekty mechanizmów – uwaga: film trwa tylko 3 minuty)
Metropolis (2001, scenariusz na podstawie mangi Osamu Tezuki)
Steamboy (2004, reżyseria i scenariusz)
Freedom Project (2006, storyboardy, projekty postaci i mechanizmów)
SOS! Tokyo Metro Explorers: The Next (2007, całość na podstawie mangi Otomo)
Filmy fabularne:
Jiyū o warera ni (1982, znany także jako Give ma a Gun, give me a Freedom. Scenariusz, reżyseria, produkcja)
So What! (1988, scenariusz)
World Apartament Tokyo (1991, reżyseria)
Mushishi (2006, znany także jako "Bugmaster". Reżyseria)
Opracowano na podstawie:
http:/otomo.free.fr
http://www.nippon-export.com/
http://akira2019.com
http://www.geocities.com/Tokyo/Club/9937/
Akira Club
Specjalne podziękowania za pomoc dla Michała Błażejczyka.
