Recenzja

Strzelba z opóźnionym zapłonem

Krzysztof Tymczyński recenzuje Jonah Hex #04: Tylko zacni umierają młodo

W przeciwieństwie do obu poprzednich, trzeci tom przygód Jonah Hexa od Egmontu, nie zawierał zapowiedzi kolejnej odsłony cyklu. Można było zatem zacząć zastanawiać się, czy podobnie jak w przypadku ”All-Star Western” z linii Nowe DC Comics, także i w tym przypadku niezbyt sympatyczny łowca nagród nie zdobył wystarczająco dużej popularności, by jego seria trwała nadal. Gdyby tak się stało, zatęskniłbym za tym tytułem, który chociaż nie umywa się do właściwie żadnego znanego u nas frankofońskiego komiksowego westernu, to jednak czerpałem ze wszystkich poprzednich tomów sporo satysfakcji, kompletnie nie żałując sięgnięcia po nie. Na szczęście jednak Egmont kontynuuje publikację serii ”Jonah Hexa”, oddając w nasze ręce czwartą odsłonę cyklu, noszącą tytuł ”Tylko zacni umierają młodo”. Jego twórcy ponownie postawili na formułę znaną już czytelnikom z większości poprzednich przygód tytułowego bohatera.

Oznacza to, że w środku komiksu czeka na nas sześć niemal zupełnie niepowiązanych ze sobą historii. Co prawda w niektórych z nich powracają znane już wcześniej postacie, jak na przykład El Diablo czy Bat Lash, lecz nie ma tu nawiązań do poprzednich tomów serii i ich znajomość nie jest zatem do niczego potrzebna. Scenarzystami ponownie są Justin Gray oraz Jimmy Palmiotti i prawdę powiedziawszy, obawiałem się kolejnej schematycznej powtórki z rozrywki, na co delikatnie kręciłem nosem już przy okazji tomu drugiego. Twórcy jednak zaskoczyli, ponieważ postarali się nieco bawić się dotąd przyjętą konwencją i tym samym sprawić, by czytelnik nie odnosił tak mocnego wrażenia, iż kolejny raz czyta to samo. Szkoda tylko, że tak nie jest już od pierwszych stron tomu.

Pierwsza połowa ”Tylko zacni umierają młodo” to niestety trzy historie, które pod kątem budowy i skomplikowania scenariusza nie różnią się zbyt wiele od tego, co mieliśmy okazję przeczytać na łamach pierwszych dwóch tomów (trzeci, jak pamiętacie, zawierał dłuższe fabuły, więc też nieprzypadkowo go pomijam). Ot, Jonah Hex dostaje kolejne zlecenia lub też ktoś depcze mu po odciskach i z czasem zaczyna srogo tego żałować. Fajne jest to, że Palmiotti i Gray za każdym razem dają radę na raptem dwudziestu dwóch stronach zmieścić na tyle dużo fabuły, by przeciwnicy oraz sojusznicy Hexa nie byli totalnie jednowymiarowi. Poznajemy ich motywacje i charaktery, lecz cóż z tego, skoro nawet przez moment nie mamy wątpliwości, jaki czeka ich koniec? Tej serii zdecydowanie przydałby się chociaż jeden rozdział, w którym głównemu złemu udaje się uciec naszemu tytułowemu bohaterowi. W chwili obecnej tego typu opowieści śledzimy, nie zastanawiając się nad tym, czy Jonah osiągnie swój cel, ale w jaki sposób to zrobi? Czasem zawiązanie akcji kuleje, czasem jej rozwiązanie, lecz generalnie nie miałem wrażenia, by Palmiotti i Gray robili z czytelników durniów, a to uczucie nierzadko towarzyszy mi przy lekturze komiksów z DC czy Marvela. I gdyby cały tom prezentował się w taki właśnie sposób, czułbym spory niedosyt.

Na szczęście druga połowa recenzowanego komiksu to rozpoczęcie zabaw i eksperymentów przez twórców. Wszystko rozpoczyna się od zeszytu, w którym Hex przyjmuje zlecenie od naukowca i koniec końców trafia do siedziby Thomasa Edisona oraz staje się mimowolnym uczestnikiem jego konfliktu z Nikola Teslą. Scenariusz rewelacyjnie przedstawił zderzenie postępu reprezentowanego przez kolejnych naukowców z jego brakiem, jaki w pewnym sensie symbolizuje Hex. Zeszyt nie obfitował w tak duża ilość akcji, lecz doskonale zrekompensowały to pomysłowe dialogi oraz zabawna puenta. Następnie otrzymujemy rozdział, na łamach którego poznajemy Hexa z perspektywy osoby, której uratował on życie. Pojawia się tu kilka spostrzeżeń, których dotąd mogliśmy nie dostrzec lub widzieliśmy owe rzeczy w nieco innym świetle. Całość rzecz jasna jest dość przewidywalna, lecz dzięki odwróceniu punktu widzenia, opowieść ta jest warta zapamiętania. Na deser zaś pojawia się bodaj najbardziej nadnaturalna jak dotąd historia, gdzie Hex zostaje opętany przez El Diablo i stawia czoła wiedźmie z prerii. Jest to bardzo mroczna, zaskakująca historia z kolejnym, niebanalnym zakończeniem. Bardzo mocno odbiega od tego, do czego przyzwyczaiły nas poprzednie przygody Jonaha Hexa i stanowi udane moim zdaniem uzupełnienie tomu. Żałować można tylko, że te trzy historie pojawiają się w drugiej części komiksu, a nie są wymieszane z tymi znacznie słabszymi. Zaproponowana i wynikająca oczywiście z kolejności oryginalnych publikacji forma sprawia bowiem, że czytelnicy muszą najpierw przebrnąć przez słabszy fragment tomu i nie każdy będzie miał przez to chęć dokończyć lekturę.

Rysunkowo jest bez zaskoczeń. Za warstwę graficzną odpowiadają te same nazwiska co wcześniej, a więc Phil Noto, Jordi Bernet oraz David Michael Beck. Są to twórcy dysponujący dość mocno różnymi stylami i taka mieszanka nie zawsze wychodzi na dobre całości. Tutaj niestety te różnice mocno rzucają się w oczy, gdy zestawimy obok siebie chociażby dysponującego dość klasycznym stylem Berneta z operującym bardziej ”nowoczesną” kreską Beckiem. Mnie osobiście najmocniej przypadły do gustu prace weterana amerykańskiego rynku. Noto na łamach ”Tylko zacni umierają młodo” miał z kolei mnóstwo trudnych do wyjaśnienia wahań formy, zaś wspomniany już Beck momentami jakby zdecydowanie zbyt mocno chciał się pokazać, przez co rysowany przez niego rozdział zawiera parę przesadzonych kadrów. Swoje trzy grosze dorzucił tu także kolorysta Rob Schwager, w paru miejscach ewidentnie źle dobierając kolory.

Taka sobie pierwsza oraz zdecydowanie lepsza druga połowa tomu – tak w największym skrócie należy podsumować czwarty tom przygód ”Jonaha Hexa” od wydawnictwa Egmont. Nie jest to komiks zły i ja osobiście absolutnie nie żałuję dania mu szansy, a także już wypatruję kolejnej odsłony serii. Lecz jednocześnie jestem totalnie przekonany, że z łatwością znajdziecie lepsze pozycje w zbliżonej cenie. Wybór należy do Was.

Opublikowano: 2017-05-03

Jonah Hex #04: Tylko zacni umierają młodo

Scenariusz: Jimmy Palmiotti, Justin Gray
Rysunki: David Michael Beck, Phil Noto, Jordi Bernet
Tusz: David Michael Beck, Phil Noto, Jordi Bernet
Wydanie: I
Data wydania: Marzec 2017
Seria: Jonah Hex
Tytuł oryginału: Jonah Hex Vol. 4: Only The Good Die Young
Tłumaczenie: Tomasz Kłoszewski
Druk: kolor
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Format: 165x255 mm
Stron: 144
Cena: 49,99 zł
Wydawnictwo: Egmont
ISBN: 9788328119376

WASZA OCENA

Brak głosów...

TWOJA OCENA

Zagłosuj!