Recenzja

Panna Jones rozwiązuje kolejne sprawy

Maciej Gierszewski recenzuje Jessica Jones: Alias #02

Przez wszystkie odcinki pierwszego sezonu serialu telewizyjnego „Marvel’s Jessica Jones” przewija się nadrzędna nić fabularna, która (ładnie!) spaja poszczególne epizody i zdarzenia z życia bohaterki. Chodzi o kłopoty, w które wpada Jones, gdy na jej drodze pojawia się perfidny i śmiertelnie niebezpieczny Kilgrave. Jednak komiks zbudowany jest inaczej. Scenarzysta – Brian Michael Bendis – zaproponował zupełnie inne rozwiązania fabularne: pani prywatny detektyw, eksczłonkini Avengers, przyjmuje kolejne zlecenia i rozwiązuje sprawy.

W drugim tomie „Alias” mamy trzy fabuły, jedną długą i dwie krótkie. W pierwszej tytułowa bohaterka na zlecenie matki szuka zaginionej nastolatki, która szkolnym kolegom i koleżankom rozpowiadała, że jest mutantką. W drugiej opowieści Jones idzie na randkę z Scottem Langiem, czyli Ant-Manem. W ostatniej mamy powrót do zawodowych kwestii - prywatna detektyw przyjmuje zlecenie od samego J. Jonaha Jamesona z „Daily Bugle”, aby odkryć, kim tak naprawdę jest Spider-Man. Jak widzimy, nawet z tego krótkiego przybliżenia opowiadań, protagonistka chcąc nie chcąc wciąż pozostaje w nie takim znowu wąskim światku superbohaterów Marvela.

Każda z zaprezentowanych w tomie historii to właściwie popis narracyjnych zdolności (i możliwości) Bendisa. W każdej zastosowano odmienne środki wyrazu. W pierwszej scenarzysta postawił na „dzianie się”: zmienia się scenografia, akcja przenosi się z miejsca na miejsce, występuje spora ilość postaci, są retrospekcje, a całość przeplatana jest kolażami z dziennika poszukiwanej nastolatki. Druga jest jej zupełnym przeciwstawieniem. Jest kameralna, uszyta z samych dialogów. Występują w niej tylko trzy osoby. W pierwszej scenie, która dzieje się pod biurem kancelarii adwokackiej Nelson i Murdock, Jones rozmawia z Luke'iem Cage'em. Po chwili następuje przeskok, bohaterka dosiada się do stolika, przy którym czeka Scott Lang. Ich rozmowa ma zupełnie inny charakter - w końcu są na pierwszej randce. Ostatnia opowieść poprowadzona została jeszcze inaczej: warstwa literacka przypomina dramat teatralny, a rysunki mają stricte ilustracyjną formę.

Eksperymenty narracyjne Bendisa zostały świetnie zilustrowane przez Michaela Gaydosa, którego rysunki charakteryzują się grubym konturowaniem i dużą ilością nałożonego tuszu. Artysta (w tym komiksie) stara się podkreślić szpetotę i nieatrakcyjność bohaterów, którzy bardzo często ukazani zostali z otwartymi ustami lub z półprzymkniętymi powiekami. Dodatkowo stosuje zbliżania, rzuca się w oczy fragmentaryczność przedstawienia (proszę zwrócić uwagę, że właściwie nigdzie nie widzimy całej ludzkiej postaci). Całość dopełnia niestandardowe budowanie planszy: kadry mają bardzo różną wielkość i format, „latają” lub „leżą” na białej stronie, miejscami albo nakładają się na siebie, albo mają układ kaskadowy. Prawie każda plansza została zbudowana inaczej - to robi wrażenie!

Chociaż co rusz pojawiają się topowi superherosi (albo też mówi się o nich), to w komiksie nie mamy klasycznego mordobicia, żadnych potworów wychodzących z podziemi, żadnych kosmitów, żadnych wielkich i nadnaturalnych katastrof, żadnego „zabili go i uciekł”. Dostajemy bardzo „ludzkie” epizody, fragmenty codziennego życia tytułowej bohaterki, która lubi przeklinać i pić. Do mnie to przemawia. Chcę więcej. Mucho, kiedy trzeci tom?

Opublikowano: 2016-11-18

Jessica Jones: Alias #02

Scenariusz: Brian Michael Bendis
Rysunki: Michael Gaydos, Mark Bagley
Kolor: Matt Hollingsworth
Okładka: David Mack
Wydanie: I
Data wydania: Październik 2016
Seria: Jessica Jones: Alias
Tytuł oryginału: Alias #10-15
Wydawca oryginału: Marvel MAX
Tłumaczenie: Marek Starosta
Druk: kolor
Oprawa: twarda
Format: 170x260 mm
Stron: 152
Cena: 59,00 zł
Wydawnictwo: Mucha Comics
ISBN: 978-83-61319-77-1

WASZA OCENA

Brak głosów...

TWOJA OCENA

Zagłosuj!