Recenzja

Sześć na dziesięć?

Przemysław Pawełek recenzuje Szóstka

Magazyn F5 i Totalizator Sportowy prezentują różne oblicza polskiego komiksu. Za sześć kolejnych historii wzięli się nieprzypadkowi autorzy, czego efektem jest niniejsza antologia. To niezły przekrój przez współczesny polski komiks młodszej (średniej?) generacji, w mojej opinii zbiór historyjek ma jednak piętę achillesową - jest nią narzucony temat.

Jak można przeczytać we wstępie - Totalizator Sportowy od sześciu (przypadek?) dekad wspiera polską kulturę, sypnął więc groszem i na komiks. To akt, który wypada docenić. Jednocześnie mecenas płaci i mecenas wymaga - komiksy koncentrują się na temacie gier losowych, czego efekty nie są najlepsze. Kolejne strony zaludniają bohaterowie z różnymi problemami. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki - każda z postaci wygrywa. Tu nie ma przegranych, co zakrawa na pewną ironię, biorąc pod uwagę prezesa Totalizatora Sportowego z przedmowy, że totalizator zdecydował się na tę formę, by opowiedzieć o sobie - to wizja rzeczywistości bardziej oderwana od realiów niż amerykańscy superherosi.

Nawet gdy uwagę przykuwają małe dramaty, tak jak ma to miejsce w komiksie Jasińskiego i Rostockiej, zamiast pociągnięcia wątku otrzymujemy zamknięcie historii szczęśliwą wygraną. Autorem, który w tomiku się zdecydowanie wyróżnia na plus, jest Łukasz Kowalczuk, któremu udało się nie tylko wyjść poza oczywiste rozwiązanie fabularne, ale też nasączyć historyjkę typowym dla swoich komiksów charakterem.

"Szóstka" to dziwny twór. Z jednej strony mamy tu znanych, lubianych i cenionych autorów. Z drugiej strony - czuć, że nie mieli pełni wolności przy kreowaniu swoich opowieści i ciekawi mnie, gdzie przebiegała granica pomiędzy ich inwencją a oczekiwaniami redaktorów (czy też sponsorów) publikacji. Efekt jest dla mnie dwuznaczny. Prezes TS z dumą ogłasza we wstępie o zaangażowaniu jego spółki w mecenat sztuki. Owszem, można tak na to patrzeć, dyskusyjne jednak pozostaje, czy owocem tej inicjatywy jest faktycznie sztuka, czy też skrojone na miarę przez artystów materiały PR-owe. Skłaniam się ku drugiej opcji, a tytuł w kontekście punktacji pozostaje dla mnie pobożnym życzeniem.

Autor recenzji jest pracownikiem Polskiego Radia.

Opublikowano: 2016-03-29