Rzut Okiem

²/₁₀

²/₁₀

„Princess Ai” jest niechlubnym przykładem tego, jak interesująco zapowiadający się komiks może zostać kompletnie spartolony. Tom pierwszy serii czytałem z autentycznym zainteresowaniem – na co wpływ miał głównie design postaci, choć i dość urokliwa atmosfera dołożyła swoje trzy grosze. Tom drugi to porażka na całej linii – doczytanie go do końca było nie lada wyczynem, powiodło się zaś tylko dzięki zaangażowaniu środków dopingujących w postaci kilku kaw, dynamicznego joggingu na mrozie, pobudzania mózgu elektrodami i smagania się perfumowanymi sznurowadłami po plecach (jak to ładnie ujął w jednej ze swoich książek Terry Pratchett). Zniknął czar komiksu, pozostała rozprzestrzeniająca się w zabójczym tempie nuda wnikająca w każdą komórkę mózgu i rozleniwiająca ją do granic wytrzymałości...
Nie wiedzieć czemu nagle komiks pozbawiony został duszy – i fatalnie odbiło się to na jego „przyswajalności”.
Mimo to cichutko wypowiadam życzenie, by trzeci tom podobny był do pierwszego. Wtedy łatwiej zapomnę o drugim.

Opublikowano: 2007-02-24