Recenzja

Borgia #1: Krew dla papieża

Maciej Kowalski recenzuje Borgia #1: Krew dla papieża

"Borgia" to doskonały wybór na premierowy - w ofercie wydawnictwa Taurus Media - komiks z rynku frankofońskiego. Ma bowiem wszystko to, co najlepszego może zaoferować komiks europejski: dojrzałe malarskie ilustracje i opowieść osadzoną głęboko w historii kontynentu - w tym przypadku ukazującą krwawe i mroczne kulisy walki o władzę papieską.
Komiks przedstawia dzieje rodziny Rodrigo Borgii - człowieka znanego w historii jako papież Aleksander VI. Znawcy dziejów Watykanu oceniają go jako jednego z najgorszych papieży, który bardziej niż wypełnianiem woli Boga, zajmował się knowaniami, sojuszami, politycznymi spiskami, a dzięki swym zaufanym ludziom, korupcji i nepotyzmowi - budował struktury przypominające funkcjonowaniem współczesną mafię. Aleksander VI przeszedł też do historii jako papież, który doprowadził do psucia Kościoła - jego sposobem na pozyskiwanie licznych sojuszników było świętokupstwo (zwane też symonią) - w zamian za poparcie rozdawał dostojnikom kościelnym majątki, posiadłości i awanse.
Rodrigo Borgia to jednak nie tylko zły papież, ale przede wszystkim jeden z największych skandalistów w historii Kościoła. Chyba sam nie był w stanie zliczyć wszystkich swoich kochanek - z którymi nie zerwał kontaktu gdy został kardynałem, później wicekanclerzem, ani gdy wybrano go w końcu na papieża. Udokumentowane jest posiadanie przez niego kilkanaściorga potomków, z których większość za jego rządów w Rzymie otrzymała wysokie funkcje lub dzięki strategicznym małżeństwom przypieczętowała sojusze militarne.
Trzeba przyznać, że dzieci Rodrigo okazały się doskonałymi uczniami i czerpały wzorce ze swego ojca. Szczególnie wyraźnie w historii zapisał się Cezar Borgia (będący podobno wzorem skutecznego i pozbawionego skrupułów władcy z "Księcia" Machiavellego). Natomiast znana ze swej urody Lukrecja Borgia uchodziła za osobę rozwiązłą, utrzymującą w czasie swych kilku małżeństw licznych kochanków i lubiącą różnego rodzaju eksperymenty seksualne.

Rodrigo, Lukrecja i Cezar Borgia

Trzeba zatem przyznać, że historia rodzina Borgia to doskonały temat dla scenarzysty komiksowego i z tego zdania Jodorowsky wywiązał się bardzo dobrze. O ile średnio podobały mi się wydane w Polsce opowieści science-fiction jego autorstwa, to ta historia oparta na autentycznych wydarzeniach bardzo przypadła mi do gustu. Przede wszystkim Jodorowsky stara się pokazać średniowieczny Rzym takim jaki był naprawdę. To zepsute miasto, w którym na ulicach króluje przemoc i prostytucja, w którym dostojnicy kościelni prowadzą swoją grę o władzę oddając się jednocześnie rozkoszom rozwiązłości. Dużo tu brutalnych scen pokazanych bez żadnego zakamuflowania, szokujących zachowań ludzi na wysokich stanowiskach. Umierający papież Innocenty VIII (poprzednik Aleksandra VI) został tu przedstawiony jako szaleniec, który dla przedłużenia swojego życia jest gotów pić mleko prosto z piersi młodej matki i przetaczać sobie krew z ciał młodzieńców. Nie brak także obciętych głów, wydłubanych oczu i rzezi dokonywanych na zlecenie Rodrigo Borgii.
Świat przedstawiony w komiksie jest "zły" - podobnie jak wszyscy jego bohaterowie. Chyba tylko duchowny o imieniu Savonarola wieszczący na ulicach Rzymu koniec świata jest jedynym, który nie bałby się stanąć przez swym stwórcą. Cała reszta zachowuje się w taki sposób, jakby prawa boże i sąd ostateczny były tylko bajkami dla małych dzieci. Znakomicie podsumowuje to Rodrigo Borgia mówiąc do człowieka, któremu wcześniej obiecał zachowanie przy życiu: "Naiwny! Słowa ludzkie topnieją jak śnieg pod wzrokiem niewidomego Boga".
Największa jednak zaleta scenariusza Jodorowsky'ego to stworzenie warunków dla Milo Manary do pokazania tego, co ten potrafi ukazać najlepiej - piękna kobiecego ciała. Golizna obecna jest niemal w każdej scenie komiksu: od wyuzdanych orgii w domu Rodrigo, przez jego zabawy ze swoją kochanką Vanozzą Catanei, po seks pomiędzy córką Rodrigo, a narzeczoną jej kuzyna - zakończony sceną chłosty nagiej dziewczyny.
Manara ma ogromny talent do przedstawienia erotyki. Jego rysunki emanują erotyzmem, jaki trudno znaleźć w wielu pismach zajmujących się tym "fachowo". Ale także z innego typu scenami Manara rodzi sobie wyjątkowo sprawnie: bardzo plastycznie przedstawia Rzym, średniowieczne wnętrza, bogate ubrania, sceny walki również prezentują się znakomicie. Jedyne, do czego mogę mieć poważniejsze zastrzeżenia to przedstawienie koni. Widać, że rysownik stara się, ale zdecydowanie konie nie są jego pasją i nie potrafi dość dobrze uchwycić ich ruchu, układu nóg (a przynajmniej nie tak doskonale jak ruchów rysowanych przez siebie kobiet).
Manara i Jodorowsky to autorzy znani już na naszym rynku od lat. Jednak ich wspólne dzieło to chyba najlepszy komiks tych twórców, jaki czytałem do tej pory. Scenariusz napisany z myślą o Manarze to coś, co pozwoliło temu twórcy w prezentacji całego swego talentu (w o wiele większym stopniu, niż np. w wydanym niedawno Indiańskim lecie). Z niecierpliwością czekam na kolejny tom i liczę, że Taurus zdecyduje się na jej druk jak najszybciej.

Opublikowano: 2006-04-08

Borgia #1: Krew dla papieża

Scenariusz: Alejandro Jodorowsky
Rysunki: Milo Manara
Wydanie: I
Data wydania: Marzec 2006
Seria: Borgia
Tytuł oryginału: Borgia: Du sang pour le pape
Rok wydania oryginału: 2004
Wydawca oryginału: Albin Michel
Tłumaczenie: Maria Mosiewicz
Druk: kolor, kreda
Oprawa: twarda
Format: 215x290 mm
Stron: 56
Cena: 34.90 zł
Wydawnictwo: Taurus Media

WASZA OCENA

7.00

Średnia z 1 głosów

TWOJA OCENA

Zagłosuj!